Udan Wayah Sore
udan riwis-riwis nggawa angin gumanti
ora kaya nalika kang kawuri sing kebak pangarep-arep
dikaya ngapa lemah wus kebanjur teles
Sesuk esuk yen sang surya wiwit sumunar
Lan manuk kepodang colat-colot ana wit gedang
Tak tunggu tekamu ing sak ngisore payung
Tak kanthi lakumu tumeka ngendi
Mbokmenawa sesuk sore wus ora udan riwis-riwis
Marakake gawe kekesing ati
Manuk kepodang wus mabur mangulon
Nanging tetep tak tunggu tekamu
Thursday, July 10, 2014
Kekudangku
O, ngger sang ponang jabang bayi
Bebarengan tangismu kang kejer sumusup ing wengi
Sira wus lahir kanthi slamet
Nyawang gumelaring jagat raya
Yen sira nangis tak emban lan tak tembangake dandang gula lingsir wengi
Kapurih sira bisa turu kanthi tentrem
Yen sira mesem tak kudang tak liling
O, ngger sang ponang jabang bayi
Tak gadang dadiya wong kang luhur bebudenmu ing tembe
O, ngger sang ponang jabang bayi
Bebarengan tangismu kang kejer sumusup ing wengi
Sira wus lahir kanthi slamet
Nyawang gumelaring jagat raya
Yen sira nangis tak emban lan tak tembangake dandang gula lingsir wengi
Kapurih sira bisa turu kanthi tentrem
Yen sira mesem tak kudang tak liling
O, ngger sang ponang jabang bayi
Tak gadang dadiya wong kang luhur bebudenmu ing tembe
Pedang Bakal Tumeka
angrantu sinambi jumangkah ing dalan kang peteng kebak sandungan
Mecaki lurung lurung kang dawa satengahing ara-ara samun
Bumi kang kapidak kebak sinengker
anggawa ganda bacin
Manuk manuk dhandhang kekitrang wayah sor
Peteng kang gemuleng ing angganing manungsa
Wus sinerat ana ing kitab duk ing uni
Pepadang bakal tumeka anggawa kabar bebungah
Kanggo kita sami jalma manungsa
Kang bakal amadhangi lurung-lurung, dalan-dalan lan ara-ara samun
amadhangi sakendhenging jagat raya
Mara gage kita sami tumenga ing angkasa
Mangayubagya rawuhipun sang pepadhang
Kanthi mesu raga nutup babahan nawa sanga
Mmangestu nampi pepadhang
angrantu sinambi jumangkah ing dalan kang peteng kebak sandungan
Mecaki lurung lurung kang dawa satengahing ara-ara samun
Bumi kang kapidak kebak sinengker
anggawa ganda bacin
Manuk manuk dhandhang kekitrang wayah sor
Peteng kang gemuleng ing angganing manungsa
Wus sinerat ana ing kitab duk ing uni
Pepadang bakal tumeka anggawa kabar bebungah
Kanggo kita sami jalma manungsa
Kang bakal amadhangi lurung-lurung, dalan-dalan lan ara-ara samun
amadhangi sakendhenging jagat raya
Mara gage kita sami tumenga ing angkasa
Mangayubagya rawuhipun sang pepadhang
Kanthi mesu raga nutup babahan nawa sanga
Mmangestu nampi pepadhang
Wayah Esuk Pedut angendanu
Rong puluh tahun kepungkur aku lan sliramu nate mlaku ana dalan kene
Saklawase ora nate ketemu
Saliramu lan saliraku wus beda ora kaya biyen nalika isih tak kanthi
Gandaning wengi mau isih sumrebak ngebaki pedut wayah esuk
Wus aja mbok tangisi lakon kang wus kapungkur
Wus pirang wayah ketiga tak lakoni nganti rambut warna ireng lan putih
ing dalan iki rong puluh tahun kepungkur
ana cerita rinajut endah
Dik, kala kala sliramu isih dadi impenku
Pirsanana ana nduwur kae
ana teja manther ing sela-selaning gegodongan
Lan lintang panjer wengi sing isih kari sakmenir gedhene
Saiki aku lan sliramu linambaran rasa kangen
Simpenen kangenmu ana impen
Rong puluh tahun kepungkur aku lan sliramu nate mlaku ana dalan kene
Saklawase ora nate ketemu
Saliramu lan saliraku wus beda ora kaya biyen nalika isih tak kanthi
Gandaning wengi mau isih sumrebak ngebaki pedut wayah esuk
Wus aja mbok tangisi lakon kang wus kapungkur
Wus pirang wayah ketiga tak lakoni nganti rambut warna ireng lan putih
ing dalan iki rong puluh tahun kepungkur
ana cerita rinajut endah
Dik, kala kala sliramu isih dadi impenku
Pirsanana ana nduwur kae
ana teja manther ing sela-selaning gegodongan
Lan lintang panjer wengi sing isih kari sakmenir gedhene
Saiki aku lan sliramu linambaran rasa kangen
Simpenen kangenmu ana impen
RON GARING
Wengi sansaya atis
nalika aku sesingidan ing sajroning swara gamelan
kang digawa dening angin
prasasat tan kendhat
anggonku kulak warta adol prungu
ananging isih mamring
aku wis pingin cecaketan
obormu kang makantar-kantar
madhangi jangkah lan jagatku
ana ngendi papanmu
lelana tapa brata
tanpa pawarta tanpa swara
aku kadya ron garing
kumleyang kabur kanginan
ing jagat peteng lelimengan
krasa luwih abot
anggonku ngadhepi dina-dina ing ngarep
mlakuku ora mantep
kagubet ribet lan ruwet
adoh saka cahyamu
pedhut ing sakindering pandulu
panjenengan
guruku, sihku, oborku
kancanana sukmaku sinau bab katresnan sajroning ati
UDAN WAYAH SORE
udan riwis-riwis nggawa angin gumanti
ora kaya nalika kang kawuri sing kebak pangarep-arep
dikaya ngapa lemah wus kebanjur teles
sesuk esuk yen sang surya wiwit sumunar
lan manuk kepodang colat-colot ana wit gedang
tak tunggu tekamu ing sak ngisore payung
tak kanthi lakumu tumeka ngendi
mbokmenawa sesuk sore wus ora udan riwis-riwis
marakake gawe kekesing ati
manuk kepodang wus mabur mangulon
nanging tetep tak tunggu tekamu
LINTANG-LINTANG
lintang-lintang abyor ing tawang
cumlorot sliweran nalika alihan
kumleyang mencok ing socamu asihku
cahyane gumebyar sunare gilar-gilar
ing telenge atimu sliramu tansah dakantu
lintang-lintang alihan
cumlorot telu ana pundhakku
kawitan lintang abang lintang perang
kapindho lintang mirunggan lintang kamanungsan
pungkasan lintang kumukus lintang kadurakan
Babad Wedhi Pasisir
Sorene sore jingga
wengine wengi biru
kembang pandhan mesem marang mbulan
tangane ngawe-awe sajak kemayu
apa hiya iki dayane layang atimu
sing jare bakal ditulis kalane ijen
lan sendhang mung amping-ampingann jendhela
sing wengi iki isih panggah binuka?
biyen aku nate apal gojegmu
kepiye nalika bingung ndhedher sagegem guritan
ing lemah suwung pinggire taman
ora ketang mbalang liring sambi mungkur
nyamudana wingkis sakehing kekarepan
nutup kudhuping kekembangan
iki babad wedhi pasir
pinaes ganda aruming mawar
rarasing riris dhadha kumesat
AKU NGLUKIS ING SAYUTA LANGIT
Delengen aku nglukis ing sayuta langit
Kebak warna abang sing cinipta saka getih jaman
luput ngandhut
Banjur nindakake aborsi kanthi nguntal pil lintang
Guguran getihe dakwadhahi genthong angen – angen
kagelan
Dene kuwase dakcipta nganggo rambut gunung njeblug
Lan warna – warna endah liyane cinipta saka pecahan
raga
Nasib para glandhangan sing kasingkir merga impen
Para pamuja patung adipura
O, kadang – kadangku sing ora nate bosen nyawang
lukisan
Delengen lukisan ing sayuta langit kae
Kebak anglirik mata nangis, tangan nyandhong, lan
sandhangan
Pating sranthil !
Warna – warna banget naturalis awit dumadi saka
nyawa – nyawa
Sing pecat tanpa dosa
(Budi Palopo)
MICARA
MARANG JAMAN
Aku isih ngambu gandane banyu wudlu
Nalika sliramu nyendhal kendhaline kuda
Ngibarake gendera ngubengi jagad raya
Ukara – ukara mbrubul kayadene maewu – ewu panah
Linepas saka gandhewa kontroversi
Gawe wuru para sujana lan ahli sejarah
Buku endi mangkone sing kudu di tulisi
Jaman, menyang ngendi abure manuk – manuk
Nalika rasa rumangsa wis musna saka telenge bumi
Lan gegremetan rame – rame mbarang amuk
Bayi – bayi padha rebutan dolanan geni
(Budi Palopo)
SUARANING
ATI
Suaraning ati kang
madhangi tetembungan
Tembung asih marang
sliramu
Jroning remeng remeng
damaring tyas tak coba njangkah
Nyandhak, nyedhaki wewayangmu
Bisaa kabeh bakal tak temuke
Sigaraning nyawa kang sasuwene iki tak luru
Sliramu sing paling endah, sing paling becik sing
tak asihi
Ora ana liyane jroning atiku, mung sliramu sing tak
luru
KUCIWA
Satemene ra ana rasa
tresna asih
Aku ora ngerti
Kaya-kaya sliramu
menehi pangarep kang nyata
Nganyut-anyut sarta
menehi kaendahan
Ora sadhar rasa iku
thukul
Lan aku ra saguh
nyingkir, luput saka rasa iku
Sliramu menehi rasa
kang nyata
Sing ra tau tak rasake
sadurunge
Nanging tibake sliramu
wis duwe kekasih
Gawe aku kuciwa
Aku kuciwa nyawang
sliramu
Temenan sliramu gawe
aku kuciwa
DUDU
WADI
Dudu wadi,
Yen sakepel kakuwasan
luwih aji tinimbang sadunak kaadilan
Dudu wadi,
Yen panguwasa bisa
ngrubah babad lan bisa ngapus kanyatan
Dudu wadi,
Yen donya iki sandiwara
lan mung guyonan babarpisan
Dudu wadi,
Yen aku iki mung
manungsa lumrah nggone luput nggone salah
Nanging,
Satemene dudu wadi,
Yen aku nresnani
sliramu kanthi setengah mati
Satemene dudu wadi,
Yen aku nresnani
sliramu tekan pati
Sedyaku
Wis, Jeng…
Aku sumeleh
nyelehake pangarep-arepku
marang katresnan lan kawigatenmu sing semu
yen nyatane amung semene
cunthele lelakonku…
Pepenginku tansah sumandhing
lan nresnani sliramu
kudu dakprunggel
sing luwih wigati, Jeng
donga lan pengestumu wae
tansah mili kanggo aku
Wis, Jeng
aku pamit
becik njembarake pikir
nggayuh kabegjan
mring ati lan katresnan satuhu
tan ora binagi ing liyan
sempurna ing guritan siji…
Wis, Jeng…
Aku sumeleh
nyelehake pangarep-arepku
marang katresnan lan kawigatenmu sing semu
yen nyatane amung semene
cunthele lelakonku…
Pepenginku tansah sumandhing
lan nresnani sliramu
kudu dakprunggel
sing luwih wigati, Jeng
donga lan pengestumu wae
tansah mili kanggo aku
Wis, Jeng
aku pamit
becik njembarake pikir
nggayuh kabegjan
mring ati lan katresnan satuhu
tan ora binagi ing liyan
sempurna ing guritan siji…
CRITA
SAKA MANCA
ing papan sarwa salju, aku
ngangen-angen lawang gubug binuka
ana bedhiyang lan lincak
nanging wis kebacut dadi salju
guritan apadene kekarepan
nglinthing bareng tumiyupe angin
nunjem-nunjem dom periih
sadawane wengi
kangmangka ing ngisor salju pinendhem candhi
sing durung kober kababar unine prasasti
ing papan sarwa salju, aku
ngangen-angen lawang gubug binuka
ana bedhiyang lan lincak
nanging wis kebacut dadi salju
guritan apadene kekarepan
nglinthing bareng tumiyupe angin
nunjem-nunjem dom periih
sadawane wengi
kangmangka ing ngisor salju pinendhem candhi
sing durung kober kababar unine prasasti
Bubrah
Jarene awakmu iki wakil rakyat
Wakil rakyat kang bisa mayungi rakyate
Nanging apa nyatane ?
Kabeh mau amung sebutan
Mumpet ana ing balike klambi jas ireng
Lakumu ngalor ngidul ora karuan
Laku menceng kang beda kaya sing dikarepake rakyat
Oalah wakil rakyat bujal
Utekmu mingkur kanggo mikirke awakmu dhewe
Mbombong nepsu nggedekne weteng
(anggitanipun : Sugeng)
Ing Teluk Pang-Pang
Nawala ing
dak tampa
Patang dina
kepungkur
Isih wutuh
tansah dak waca
Hanggawa
rasa kingkin, Ing mangsa rendheng katelu
Ngepasi
kartika ngancik patbelas dina
Silramu tak
anti-anti ana ing pinggiran Gisik pang-pang kene
Rasaku wis
memet
Nggremet-nggremet
Teka ing pikir kang amet
Tansah nunggu
Sliramu bali, masiya hamung sak kedhepe netra Dhiajeng
Mbok menawa sliramu pancen nduweni rasa kang padha
Karo rasa ing pangrasaku,
Mula, jeng .....Tak titipake kangen iki Marang
gegulunge ombak
Sing tansah setya tuhu marang mangsa
Sing sok geseh, gusuh sing wola-wali iki
Hamung siji panyuwunku
Muga sliramu tansah rahayu memuji gusti
Lan pinayung sih kanugrahaning pangeran
Sesuk tak tunggu sliramu inggisik pang-pangiki
Ing
grumbulan pring
Guritku
netes
Dadi prenjak
kang silih semaur
Mawerna rupa
Lucifer manjing ing regol
Cacing lan
tilas sejarah
Guritku
.....
Nalika april
nyedhak sumur
Nimba
ayang-ayang lan ilmu
Gunung
mungkur, genah lungkah panyawangmu
Aja ninggal
pitakonmu ing lawang
Awit Jibril
wis budhal
Awit gunemmu
mung nglairake siyung-siyung vampir
ELINGA NALIKA SEMANA
E, ngawur ae !
Wong isih meger – meger dikira klenger
Priye ta le ora
Samono akehe didhekemi dhewe
Ora eling karo kanca – kancane
Mesthine ya koma – koma
Ora waton doyan
Mesthi bae panganan enak empuk
Yen dipangan mesthi kolu nglenyer
Nanging ya aja banjur ngglendem angler
Coba ta yen ana parigawe
Apa ya arep ditandangi dhewe
Harak ya ora! Ndadak golek kanca
Ning bareng ana rejeki
Kanca perjuangan kok banjur dilali – lali
Wis ah saru
Krungu tangga – tangga
Lha nanging kepriye yen tanpa dielingke
Suwe – suwe saya ndadra ora kira – kira
Kaya – kaya rejeki kuwi mung kanggo dhiri pribadi !
(Rachmat Djoko Pradopo)
ULUK SALAME SRENGENGE
Srengenge wis dhendhem – dhendhem
Nggugah esuk kang isih ngantuk
Lakune glendheh – glendheh
Kaya temanten anyar ngenggar – enggar
We lha, kok isih padha nglipus turu
Kaya wong – wong kang lagi wuru
Mendem miras lan narkoba
Ayo tangi enggal tumandang
Selak ditinggal wektu mlayu mblandhang
Kaya jaran ucul negar – negar
Iki wis esuk pajar
Esuke panguripan anyar
Nggelar reformasi
Kang ora mesthi ana ing saben sasi
Lan saben warsi
Srengenge wis glendheh – glendheh
Saka wetan ngajak cancut bebarengan
Mbengkas karya kang ngedap – edapi
Kanggo urip kang ngglenter moncer
Aja pijer kagol lan rewel
Kaya taun – taun kepungkur kang kethether
(Rachmat Djoko Pradopo)
WE LHA
Wathathithah adhuh simbah!
Rasa kok kaya ngene
Panase ra kira – kira
Kaya mawa bathok menggah
Suwasana ora lumrah
Wah, wah, bola – bali mung awak lungkrah
Tanpa daya arep apa
Mergaki jaman kang murangtata
We lha we lha...
La-la-la-la
Negara saya sengsara
Wong ndhuwur padha udur rebutan kuasa
Wong ngisor padha babak belur
Sengsara kalunta – lunta
(Rachmat Djoko Pradopo)
SUMUK II
Adhuh sumuke !
Hawa saya panas mangkene
Ya gene ta?
Wah, kowe kabeh padha ngerti dhewe
Kahanan kang mawalikan mangkene
Ora bisa kanyana mujud krenahe
Yen kowe isih bisa ambegan
Ya ngucapa syukur alhamdulillah
Marga hawa saya kena polusi werna- werna
Polusi silica lan karbonia
Polusi tindhesan kekuasaan
Polusi kaculikan, polusi kadurjanan
Polusi kemaksiatan
Wadhuh toblas, ra bisa kagagas!
Adhuh sumuke
Kapriye bisane silir
Yen tanpa angin sumilir
Kang ana mung pait getir
Gawe buntune pikir
(Rachmat Djoko Pradopo)
WIS WANCI
Langite sumringah dumilah
Sakwise dikumbah udan
Kang grapyak sumanak
Rengenge glendheh – glendheh sumeh
Yaiku wektu kang becik
Kanggo nyebari tanduran
Kang bakal ijo royo – royo
Njanjikake panenan kang onjo
Ya wektu iki mangsa gumregah tangi
Meres kringet kanthi semangat mangalat
Nyungsung panen kang bakal dadi
Bisa sumebar mratani tan ana gawe
(Rachmat Djoko Pradopo)
ING NGENDI BESUK
Ing ngendi besok nggon ingsun ngemasi
Sapa ta kang bisa nudhuhake
Sukma oncat marang ngendi nyawane
Ninggalke ragane
Nanging, menyang ngendi sukma ngumbara
Utawa ing ngendi baline
Marang sang Maha ing kana
Apa bakal manunggal marang Panjenengane
Utawa wis lebur nyawiji badan jasmani
Bali marang molekul bumi
Sapa ta kang bisa anudhuhna
Akir pangembarane sukma
Yen sukma iku pancen ana
(Rachmat Djoko Pradopo)
AKU NGLUKIS ING SAYUTA LANGIT
Delengen aku nglukis ing sayuta langit
Kebak warna abang sing cinipta saka getih jaman
luput ngandhut
Banjur nindakake aborsi kanthi nguntal pil lintang
Guguran getihe dakwadhahi genthong angen – angen
kagelan
Dene kuwase dakcipta nganggo rambut gunung njeblug
Lan warna – warna endah liyane cinipta saka pecahan
raga
Nasib para glandhangan sing kasingkir merga impen
Para pamuja patung adipura
O, kadang – kadangku sing ora nate bosen nyawang
lukisan
Delengen lukisan ing sayuta langit kae
Kebak anglirik mata nangis, tangan nyandhong, lan
sandhangan
Pating sranthil !
Warna – warna banget naturalis awit dumadi saka
nyawa – nyawa
Sing pecat tanpa dosa
(Budi Palopo)
TANGISMU,
TANGISE
Tangismu mecah wengi
Sambatmu nggegirisi ati
Nalika tanganmu ora bisa nyekel tangane
Nalika ora esem ing lambemu
Amung asmane kang kokceluki
Sambatmu dadi susahe
Laramu dadi larane
Tangismu dadi tangise
Dheweke netesake eluh
Nalika ragamu lagi sumimpen
Sumimpen sajroning impen
Dedongane mbanyu mili
Kebak rasa welas asih
Nadyan ora kok weruhi
Kabeh mung kanggo sliramu
(Ima Noorma Sari)
Subscribe to:
Posts (Atom)