Udan Wayah Sore

udan riwis-riwis nggawa angin gumanti
ora kaya nalika kang kawuri sing kebak pangarep-arep
dikaya ngapa lemah wus kebanjur teles

Sesuk esuk yen sang surya wiwit sumunar
Lan manuk kepodang colat-colot ana wit gedang
Tak tunggu tekamu ing sak ngisore payung
Tak kanthi lakumu tumeka ngendi

Mbokmenawa sesuk sore wus ora udan riwis-riwis
Marakake gawe kekesing ati
Manuk kepodang wus mabur mangulon
Nanging tetep tak tunggu tekamu

Kekudangku

O, ngger sang ponang jabang bayi
Bebarengan tangismu kang kejer sumusup ing wengi
Sira wus lahir kanthi slamet
Nyawang gumelaring jagat raya

Yen sira nangis tak emban lan tak tembangake dandang gula lingsir wengi
Kapurih sira bisa turu kanthi tentrem
Yen sira mesem tak kudang tak liling

O, ngger sang ponang jabang bayi
Tak gadang dadiya wong kang luhur bebudenmu ing tembe

Pedang Bakal Tumeka

angrantu sinambi jumangkah ing dalan kang peteng kebak sandungan
Mecaki lurung lurung kang dawa satengahing ara-ara samun
Bumi kang kapidak kebak sinengker
anggawa ganda bacin
Manuk manuk dhandhang kekitrang wayah sor
Peteng kang gemuleng ing angganing manungsa

Wus sinerat ana ing kitab duk ing uni
Pepadang bakal tumeka anggawa kabar bebungah
Kanggo kita sami jalma manungsa
Kang bakal amadhangi lurung-lurung, dalan-dalan lan ara-ara samun
amadhangi sakendhenging jagat raya
Mara gage kita sami tumenga ing angkasa
Mangayubagya rawuhipun sang pepadhang
Kanthi mesu raga nutup babahan nawa sanga
Mmangestu nampi pepadhang

Wayah Esuk Pedut angendanu

Rong puluh tahun kepungkur aku lan sliramu nate mlaku ana dalan kene
Saklawase ora nate ketemu
Saliramu lan saliraku wus beda ora kaya biyen nalika isih tak kanthi
Gandaning wengi mau isih sumrebak ngebaki pedut wayah esuk

Wus aja mbok tangisi lakon kang wus kapungkur
Wus pirang wayah ketiga tak lakoni nganti rambut warna ireng lan putih
ing dalan iki rong puluh tahun kepungkur
ana cerita rinajut endah

Dik, kala kala sliramu isih dadi impenku
Pirsanana ana nduwur kae
ana teja manther ing sela-selaning gegodongan
Lan lintang panjer wengi sing isih kari sakmenir gedhene

Saiki aku lan sliramu linambaran rasa kangen
Simpenen kangenmu ana impen

RON GARING

Wengi sansaya atis

nalika aku sesingidan ing sajroning swara gamelan

kang digawa dening angin

prasasat tan kendhat

anggonku kulak warta adol prungu

ananging isih mamring

aku wis pingin cecaketan

obormu kang makantar-kantar

madhangi jangkah lan jagatku

ana ngendi papanmu

lelana tapa brata

tanpa pawarta tanpa swara

aku kadya ron garing

kumleyang kabur kanginan

ing jagat peteng lelimengan

krasa luwih abot

anggonku ngadhepi dina-dina ing ngarep

mlakuku ora mantep

kagubet ribet lan ruwet

adoh saka cahyamu

pedhut ing sakindering pandulu

panjenengan

guruku, sihku, oborku

kancanana sukmaku sinau bab katresnan sajroning ati

UDAN WAYAH SORE

udan riwis-riwis nggawa angin gumanti

ora kaya nalika kang kawuri sing kebak pangarep-arep

dikaya ngapa lemah wus kebanjur teles

sesuk esuk yen sang surya wiwit sumunar

lan manuk kepodang colat-colot ana wit gedang

tak tunggu tekamu ing sak ngisore payung

tak kanthi lakumu tumeka ngendi

mbokmenawa sesuk sore wus ora udan riwis-riwis

marakake gawe kekesing ati

manuk kepodang wus mabur mangulon

nanging tetep tak tunggu tekamu 

LINTANG-LINTANG

lintang-lintang abyor ing tawang

cumlorot sliweran nalika alihan

kumleyang mencok ing socamu asihku

cahyane gumebyar sunare gilar-gilar

ing telenge atimu sliramu tansah dakantu

lintang-lintang alihan

cumlorot telu ana pundhakku

kawitan lintang abang lintang perang

kapindho lintang mirunggan lintang kamanungsan

pungkasan lintang kumukus lintang kadurakan